Αχ, ξυλάκια! Αυτά τα δύο μικρά κομμάτια ξύλου που προκαλούν πανικό στους Δυτικούς όταν έρθει η ώρα να βουτήξουν σε ένα μπολ με τηγανητά noodles ή να αρπάξουν ένα κομμάτι σούσι χωρίς να αναπηδήσει από το τραπέζι. Μην ανησυχείτε: το να κρατούν ξυλάκια δεν είναι μόνο για τους μάστερ του kung fu ή για τα παιδιά που γεννιούνται με ένα spring roll σε κάθε χέρι. Είναι θέμα συνήθειας, εξάσκησης... και επιμονής (ειδικά όταν το ρύζι είναι λιγότερο κολλώδες από τα δάχτυλά σας).
Σε αυτό το άρθρο, θα σας δείξουμε πώς να κρατάτε σωστά τα chopsticks , βήμα προς βήμα, χωρίς καμία ταλαιπωρία . Χωρίς φανταχτερά λόγια ή κινήσεις kung fu. Απλώς εξασκηθείτε, μερικές συμβουλές και λίγη αυτοκριτική για να μην καταλήξετε με ένα πιρούνι γεμάτο φαγητό σε ένα γεμάτο ασιατικό εστιατόριο.
Γιατί να μάθουμε να χρησιμοποιούμε ξυλάκια (αντί να κάνουμε κλοπή με ένα πιρούνι);
Ας είμαστε ειλικρινείς: κανείς δεν πρόκειται να σας κρίνει (τουλάχιστον όχι ανοιχτά) αν ζητήσετε ένα πιρούνι σε ένα ασιατικό εστιατόριο. Αλλά εξακολουθεί να υπάρχει μια κάποια υπερηφάνεια στο να χειρίζεστε τα chopsticks σαν επαγγελματίας. Εκτός του ότι αποφεύγετε την παγίδα του τουρίστα, είναι και μια πολιτιστική εμπειρία από μόνη της. Η χρήση των chopsticks είναι λίγο σαν να μαθαίνετε να κάνετε ποδήλατο: στην αρχή, πέφτετε (ή μάλλον, κάνετε κάποιον να πέσει) και μετά καταλήγετε να κάνετε πετάλι χωρίς τους βοηθητικούς τροχούς.
Και μετά, μεταξύ μας, υπάρχει κάτι το ικανοποιητικό στο να πιάνεις ένα φιστίκι, μια γαρίδα ή ένα μπιζέλι στην άκρη δύο ξύλινων ραβδιών. Είναι σχεδόν μια υπερδύναμη.
Είστε έτοιμοι να γίνετε οι βασιλιάδες και οι βασίλισσες των μπαγκετών; Τέλεια. Ας ξεκινήσουμε.
Τα βασικά για το κράτημα των ξυλάκια
Πριν μπούμε στις λεπτομέρειες, ας θέσουμε τα θεμέλια. Δύο ξυλάκια, τα δάχτυλά σας και λίγη υπομονή. Αυτό είναι όλο που χρειάζεστε.
Δεν χρειάζεται πτυχίο εφαρμοσμένης φυσικής. Η ιδέα είναι να έχετε μια σταθερή ράβδο (την κάτω) και μια κινητή ράβδο (την πάνω). Σαν μοχλό, εκτός από το ότι δεν σπουδάζετε μηχανική.
Επιλέγοντας τις σωστές μπαγκέτες
Καταρχάς, μην περιπλέκετε υπερβολικά τα πράγματα: ξεκινήστε με ξύλινα ή μπαμπού chopsticks. Αυτά πιάνουν το φαγητό λίγο καλύτερα από τα μεταλλικά ή πλαστικά chopsticks, τα οποία είναι τόσο ολισθηρά όσο ένα ιδρωμένο χέλι.
Τα ξυλάκια μιας χρήσης (αυτά που σπάνε στη μέση στα εστιατόρια) είναι ιδανικά για αρχάριους. Μπόνους: αν τα σπάσετε στραβά, σας δίνεται μια δικαιολογία να παραγγείλετε ένα δεύτερο πιάτο (είναι γαστρονομική ανακύκλωση).
Το κάτω ραβδί: το θεμέλιο
Το πρώτο μπαστούνι, αυτό που βρίσκεται στο κάτω μέρος, δεν κινείται . Ακουμπάει στη βάση του αντίχειρά σας και στον παράμεσό σας . Σκεφτείτε το σαν μια μικρή αιώρα που χαλαρώνει ανάμεσα στα δάχτυλά σας. Μην το πιάνετε σαν σπαθί. Θα πρέπει να παραμένει σταθερό , ισορροπημένο και άνετο.
Το κορυφαίο ραβδί: το αστέρι της παράστασης
Είναι αυτό που κινείται, αρπάζει και χειρίζεται. Χωράει ανάμεσα στην άκρη του αντίχειρά σας και την άκρη του δείκτη σας . Δεν ακουμπάει πουθενά. Είναι κινητό. Χάρη σε αυτό θα τσιμπήσετε, θα σηκώσετε και θα στριφογυρίσετε κομμάτια τόφου ή κόκκους ρυζιού (εντάξει... θα φτάσουμε σε αυτό).
Το κόλπο είναι να το κινείς σαν στυλό . Αν μπορείς να γράψεις το όνομά σου στον αέρα με αυτό, είσαι στο σωστό δρόμο.
Βήματα για να κρατάτε σωστά τα chopsticks σας (χωρίς να έχετε κράμπες)
Τώρα που καταλαβαίνετε τη θεωρία, ας προχωρήσουμε . Ακολουθήστε αυτά τα βήματα, πάρτε μια βαθιά ανάσα και... προσευχηθείτε να μην σας γλιστρήσει το σούσι.
Βήμα 1: Τοποθετήστε το κάτω ραβδί
Πάρτε ένα ξυλάκι chopstick και τοποθετήστε το στην κοιλότητα ανάμεσα στον αντίχειρα και τον δείκτη σας , έπειτα αφήστε το να ακουμπήσει στον παράμεσό σας . Θα πρέπει να είναι σταθερό, χωρίς να το πιέζετε. Θα πρέπει να μπορείτε να το κρατάτε χωρίς να το σφίγγετε.
Γρήγορη δοκιμή: Κουνήστε απαλά το χέρι σας. Αν το κάτω ραβδί παραμείνει στη θέση του, έχετε κερδίσει.
Βήμα 2: Τοποθετήστε το πάνω ραβδί
Πάρτε το άλλο ξυλάκι και κρατήστε το σαν μολύβι. Θα πρέπει να ακουμπάει στον δείκτη σας και να το κρατάτε από την άκρη του αντίχειρά σας. Θα πρέπει να μπορείτε να το κινείτε πάνω και κάτω, όπως ακριβώς ανοίγει και κλείνει το ράμφος σας—μια τυπική χειρονομία που παρατηρείται όταν μαθαίνετε να χρησιμοποιείτε ξυλάκια για να τρώτε κινέζικα πιάτα .
Βήμα 3: Εξασκηθείτε στο άνοιγμα και το κλείσιμο των ξυλαριών
Μετακινήστε μόνο το πάνω ραβδί. Μετακινήστε το προς τα κάτω στο κάτω ραβδί και μετά ξανά προς τα πάνω. Ξανά και ξανά. Μπορείτε ακόμη και να διασκεδάσετε κάνοντας ήχους "κλακ-κλακ" στον αέρα (προσοχή, μπορεί να γίνει εθιστικό).
Βήμα 4: Πάρτε μερικά τρόφιμα (ή είδη οικιακής χρήσης)
Ξεκινήστε απλά. Κομμάτια ψωμιού, κύβοι τυριού, φιστίκια... οτιδήποτε δεν γλιστράει. Αποφύγετε τους κόκκους ρυζιού σε αυτό το στάδιο, εκτός αν σας αρέσει μια πρόκληση ή το καθάρισμα.
Στη συνέχεια, προχωρήστε σε μικρότερα ή ολισθηρά τρόφιμα: φέτες αγγουριού, ντοματίνια, κομμάτια φρούτων κ.λπ. Θα δείτε, είναι σαν να κάνετε ποδήλατο: στην αρχή πέφτετε και μετά κυλάει μόνο του.
Συμβουλές για να αποφύγετε την ταλαιπωρία (και να διατηρήσετε λίγη αξιοπρέπεια)
Ακόμα και με καλές προθέσεις, υπάρχουν παγίδες. Ακολουθούν μερικές συμβουλές που θα σας βοηθήσουν να αποφύγετε να μετατρέψετε το γεύμα σας σε κωμική παράσταση.
Μην το σφίγγετε υπερβολικά
Πολλοί αρχάριοι τεντώνουν τα χέρια τους, σαν να πρόκειται να σπάσουν ξηρούς καρπούς ή να πιάσουν σουρωτήρια και σουρωτήρια . Το αποτέλεσμα; Κράμπες, κόπωση και ξυλάκια που κουνιούνται. Κρατήστε το χέρι σας χαλαρό. Τα ξυλάκια πρέπει να είναι προέκταση των δακτύλων σας, όχι ρομποτική λαβή.
Δεν χρειάζεται να είσαι γρήγορος/η
Δεν σου ζητούν να ανεβάσεις μια παράσταση με τον Τζάκι Τσαν. Πάρε τον χρόνο σου. Είναι καλύτερο να φας μια μπουκιά ήρεμα παρά να ρίξεις ένα ζυμαρικό στη σούπα του γείτονά σου.
Φάτε με χάρη, όχι σαν Τυραννόσαυρος Ρεξ
Αποφύγετε να σκύβετε το κεφάλι σας προς τα κάτω στο πιάτο ή να σηκώνετε το πιάτο προς το στόμα σας. Σταθείτε όρθιοι και φέρτε το φαγητό στο στόμα σας με τα ξυλάκια σας, σαν να το κάνετε αυτό όλη σας τη ζωή .
Μην φυτεύεις τα ξυλάκια σου
Συμβουλή πολιτιστικής επιβίωσης: ΠΟΤΕ μην βάζετε τα ξυλάκια σας κάθετα σε ένα μπολ με ρύζι . Σε ορισμένους ασιατικούς πολιτισμούς, αυτή είναι μια χειρονομία που συνδέεται με τις τελετές κηδείας. Και ειλικρινά, δεν είναι η καλύτερη στιγμή για να το μάθετε αυτό στη μέση ενός δείπνου.
Η μυστική προπόνηση: Διασκεδάστε (Ναι, πραγματικά)
Αν έχετε παιδιά ή έχετε ένα παιδί στην καρδιά σας, κάντε τη μάθηση παιχνίδι. Πιάστε αντικείμενα, μεταφέρετε φασόλια από το ένα μπολ στο άλλο, χρονομετρήστε τις παραστάσεις σας... Μπορείτε ακόμη και να προκαλέσετε φίλους σε μια «μονομαχία με ξυλάκια» : ποιος μπορεί να πιάσει τα περισσότερα M&M σε 30 δευτερόλεπτα;
Χρησιμοποιήστε ξυλάκια για μαγείρεμα
Μόλις εξοικειωθείτε, μπορείτε ακόμη και να αρχίσετε να χρησιμοποιείτε ξυλάκια για το μαγείρεμα. Ρίξτε μια σαλάτα σε κινέζικα μπολ , γυρίστε μια ομελέτα ή ακόμα και ανακατέψτε μια σάλτσα. Είναι πιο ακριβή από ό,τι νομίζετε.
Εκτρέψτε τη χρήση τους (ναι, σοβαρά)
Χρειάζεστε να μαζέψετε ένα κομμάτι τοστ που έχει κολλήσει στη φρυγανιέρα; Να πάρετε μια κάλτσα που έπεσε πίσω από τον καναπέ; Τα chopsticks είναι η νέα σας μαγική λαβίδα. Πρακτική ΚΑΙ κομψή.
Συνηθισμένα λάθη που πρέπει να αποφεύγετε
Όλοι κάνουν λάθη, και αυτό είναι εντάξει. Ακολουθούν τα πιο συνηθισμένα και πώς να τα αποφύγετε.
Λάθος 1: Σταυρώνοντας τα ξυλάκια
Τα ξυλάκια σας δεν πρέπει ποτέ να σχηματίζουν ένα Χ. Αν διασταυρώνονται, το κράτημά σας δεν είναι καλό. Αλλάξτε τη θέση των δακτύλων σας, ειδικά του πάνω ξυλακιού.
Λάθος 2: Μετακίνηση και των δύο ξυλαριών ταυτόχρονα
Μόνο το πάνω μπαστούνι πρέπει να κινείται. Αν κινήσετε και τα δύο, χάνετε την ακρίβεια και το μπαλέτο γίνεται ασυντόνιστο.
Λάθος 3: Κρατάτε τα ξυλάκια πολύ ψηλά (ή πολύ χαμηλά)
Κρατήστε τα περίπου το ένα τρίτο του μήκους τους από πάνω. Πολύ χαμηλά, θα έχετε έλλειψη ακρίβειας. Πολύ ψηλά, θα είναι δύσκολο να τα ελέγξετε.
Λάθος 4: Τα παρατάς πολύ γρήγορα
Όλοι θέλουμε να κουνάμε τα ξυλάκια μας και να πιάνουμε ένα κουτάλι μετά από τρεις προσπάθειες. Αλλά η επιμονή αποδίδει , και μόλις το συνηθίσετε, είναι τόσο εύκολο όσο το να δέσετε τα κορδόνια σας (με λίγο περισσότερο στυλ).
Παραλλαγές: Ιαπωνία, Κορέα, Βιετνάμ… και πολιτισμικές διαφορές
Αν και τα ξυλάκια φαγητού υπάρχουν σε αρκετούς ασιατικούς πολιτισμούς, υπάρχουν μερικές διαφορές που αξίζει να γνωρίζετε (από καθαρή περιέργεια ή για να διακριθείτε στην κοινωνία).
Ιαπωνία: πιο κοντά, μυτερά ξυλάκια
Τα ιαπωνικά chopsticks είναι συχνά πιο κοντά και κωνικά στο άκρο, ιδανικά για να πιάνετε ψάρια ή σούσι με ακρίβεια. Επιπλέον, είναι συχνά κατασκευασμένα από λάκα ή διακοσμημένο ξύλο. Πόσο κομψά.
Κορέα: Επίπεδα μεταλλικά ξυλάκια
Ναι, διαβάσατε σωστά. Στην Κορέα, τα ξυλάκια chopsticks είναι συχνά επίπεδα και κατασκευασμένα από ανοξείδωτο ατσάλι . Ολισθηρά και ελαφριά, είναι επίσης πιο υγιεινά. Μια πραγματική πρόκληση για αρχάριους, αλλά πολύ ικανοποιητική μόλις την εξοικειωθείτε.
Βιετνάμ: μακριά και απλά ξυλάκια
Στο Βιετνάμ, τα ξυλάκια είναι συχνά μακρύτερα και κατασκευασμένα από ξύλο, με λιγότερο μυτερές άκρες. Είναι ιδανικά για πιάτα με σάλτσα ή μεγάλα μπολ με σούπα. Για να μάθετε περισσότερα σχετικά με αυτό, μπορείτε να συμβουλευτείτε αυτόν τον διαδικτυακό πόρο .
Συμπέρασμα: Γίνετε επαγγελματίας της μπαγκέτας (και εντυπωσιάστε στα εστιατόρια)
Το να κρατάς chopsticks δεν είναι μαγικό. Είναι μια μικρή δεξιότητα που είναι προσβάσιμη σε όλους και είναι πραγματικά διασκεδαστική. Είτε βρίσκεστε στο τοπικό ασιατικό εστιατόριο είτε μαγειρεύετε σπιτικά ράμεν, το να ξέρεις πώς να χρησιμοποιείς chopsticks είναι αυτό το μικρό επιπλέον που κάνει όλη τη διαφορά.
Με λίγη εξάσκηση, θα γίνετε από «τουρίστας που δυσκολεύεται» σε «μάστορας του φαγητού» χωρίς καν να το καταλάβετε.
Ετοιμάστε, λοιπόν, τα chopsticks σας! Και να θυμάστε: δεν έχει σημασία αν το πρώτο σούσι καταλήξει στο τραπεζομάντιλο . Το σημαντικό είναι να δοκιμάσετε, να γελάσετε... και να ξεκινήσετε από την αρχή.
