Kiedy ktoś mówi „stolica Chin”, co jest twoim pierwszym odruchem? Jeśli masz ochotę powiedzieć Szanghaj , nie ma problemu. Nie jesteś sam w tym nabraniu. To trochę jak pomylenie królowej Anglii z premierem... zdarza się.
Ale powiedzmy sobie jasno: stolicą Chin jest Pekin . Tak, Pekin , zwany również Pekinem , w zależności od tego, czy jesteś miłośnikiem bagietek, czy pałeczek. Oto masz, zagadka rozwiązana w jednym zdaniu.
Zostań jednak: dowiesz się, dlaczego Pekin jest stolicą, co tam znajdziesz, dlaczego nie jest to Szanghaj (ani Hongkong, ani Makau) i opowiesz kilka soczystych anegdot, którymi zabłyśniesz w towarzystwie... albo podczas kolacji u teściowej.
Zanim przejdziemy do szczegółów, przyjrzyjmy się bliżej Pekinowi , prawdziwej stolicy. To miasto, w którym zapadają wszystkie najważniejsze decyzje w kraju. Gdyby Chiny były serialem Netflixa, Pekin byłby biurem scenarzystów.
Pekin nie stał się stolicą z dnia na dzień. Był ośrodkiem władzy cesarskiej dla kilku dynastii, a nie mówimy tu o dynastii croissantów. Nawet Czyngis-chan odwiedził go (cóż, był tam, aby go podbić, nie dla turystyki i na pewno nie po to, aby kupować chińskie stroje ).
Nawet za czasów Yuan (Mongołów), potem Ming i w końcu Qing , Pekin pozostał siedzibą władzy. Po upadku Cesarstwa w 1912 roku zachował swoje znaczenie. A w 1949 roku Komunistyczna Partia Chin wybrała go na swoją oficjalną stolicę . Wybór strategiczny, ale także symboliczny.
Oto mały moment kulturowy (obiecuję, że nie będzie nudno): Pékin to francuska wersja Beijing . To samo miasto, dwie nazwy. To tak, jakby ktoś nazwał Paryż „Pari” z angielskim akcentem. Beijing to nazwa używana w pinyin, oficjalnym systemie transkrypcji chińskiego na alfabet łaciński. Dlatego osoby mówiące po angielsku mówią Beijing. Ale po francusku zachowujemy „Pékin”, ponieważ tacy właśnie jesteśmy.
Tak, Szanghaj jest większy. Tak, jest bardziej błyszczący. Ale nie, to nie stolica. Trochę jak gwiazda reality TV, która ma więcej wyświetleń niż prezydent, ale niczym nie rządzi.
Szanghaj to Eldorado biznesu. To miejsce, gdzie podpisuje się kontrakty, gdzie inwestuje się w technologię, gdzie ludzie ubierają się w Pradę, aby robić sobie selfie z wieżowcami. Krótko mówiąc, to stolica gospodarcza Chin , ale nie polityczna.
To trochę jak w Stanach Zjednoczonych: Nowy Jork jest bardziej znany niż Waszyngton, ale to nie znaczy, że rządzi krajem. Tak samo jest u nas.
Szanghaj ma szalony urok: budynki, które zawstydziłyby Manhattan, modne restauracje i oszałamiające galerie sztuki. Ale pozostaje poza centrum decyzyjnym. Rząd centralny, ministerstwa, prezydent, kluczowe instytucje... wszystko jest w Pekinie.
Okej, teraz, gdy w pełni zrozumieliśmy, że Pekin jest szefem, przyjrzyjmy się, z czego jest zrobiony. Ponieważ nie jest tylko stolicą, jest również stylowy.
Nie sposób mówić o Pekinie bez wspomnienia Zakazanego Miasta. To nie tylko wielki pałac. To POMNIK. Dosłownie: 72 hektary. Gdzie cesarze mieszkali przez 500 lat. Takie miejsce, gdzie nie parkujesz skutera nigdzie, wiesz. Trochę jak chińskie baletnice , mają wdzięk i rygor, ale wszystko jest obliczone, aby zachować majestatyczność i imponujące wrażenie.
Wygląda jak film kung-fu. Starożytne brukowane ulice, pozłacane dachy, posągi lwów i dziesiątki pokoi o poetyckich nazwach, takich jak „Pawilon Najwyższej Harmonii”. Takie miejsce budzi szacunek.
Zaraz za Zakazanym Miastem natrafisz na Plac Tian’anmen . Tak, ten, który często pojawia się na pierwszych stronach podręczników historii. To największy miejski plac na świecie, nic mniej.
To tutaj Mao Zedong proklamował Chińską Republikę Ludową w 1949 roku. I nawet dziś odbywają się tam najważniejsze oficjalne wydarzenia. Jeśli Pekin jest mózgiem, Tiananmen jest frontem, wyraźnie widocznym .
Pekin to nie tylko gigantyczne pomniki. Są też Hutong , urocze małe tradycyjne uliczki pełne zardzewiałych rowerów, starszych pań rozmawiających przy oknach i kotów, które myślą, że są smokami. Spacer po Hutong to jak podróż w czasie bez DeLoreana.
Bycie stolicą to nie tylko etykieta. To dobrze naoliwiona funkcja . A Pekin nie jest w tym względzie żadnym niedorajdą.
W tym mieście masz:
Prezydent Chińskiej Republiki Ludowej .
Rada Państwa (w zasadzie rząd).
Komunistyczna Partia Chin i jej siedziba.
Ministerstwa , agencje, komitety… krótko mówiąc, wszystko.
Wszystko jest ustalane w Pekinie, od ceny ryżu po prawa internetowe. Kiedy jest ważny telefon, nie pochodzi on z Shenzhen lub Chengdu, ale z Pekinu.
Pekin jest również centrum dyplomatycznym. Znajdują się tam wszystkie ambasady, szczyty międzynarodowe, oficjalne wizyty... to stały czerwony dywan, gdzie nawet chińskie koszule męskie , symbole lokalnej mody, dodają elegancji atmosferze. I to z dobrego powodu: to tutaj wszystko się dzieje.
Chiny są duże. Bardzo duże. Więc oczywiście są pewne wielkie nazwy : Szanghaj, Kanton, Shenzhen, Chengdu… każda ma swoje zalety. Ale żadna nie może zdetronizować Pekinu.
Shenzhen kiedyś było wioską rybacką. Dziś jest gigantem technologicznym . Huawei, Tencent, DJI... wszyscy mają tam biura. Ale znowu: nie ma tam żadnej dużej siły politycznej. Więc to nie jest stolica.
Guangzhou jest jednym z największych portów kraju. Dynamiczne, bogate i kulturalne miasto. Ale nigdy nie było prawdziwym centrum władzy narodowej. Obserwuje przepływające statki towarowe, ale ster jest w Pekinie .
Są to specjalne regiony administracyjne . Mają pewną autonomię, inny system... ale nie są i nie będą stolicami. Hongkong nie jest mózgiem Chin; jest trochę jak serce, które bije szybciej niż inne.
No cóż, miałeś już lekcję. Teraz na deser: kilka zabawnych i soczystych faktów o stolicy Chin.
Pekin słynie z zanieczyszczenia. Czasami powietrze jest tak gęste, że wygląda jak przesadnie przerobiony filtr Instagrama lub jedno z tych słynnych „ chińskich przebrań ” rzeczywistości, gdzie wszystko wydaje się zamaskowane. Ale miasto zainwestowało dużo w samodoskonalenie i rzeczy się zmieniają. Nie martw się, będziesz w stanie zobaczyć swoje stopy.
Metro w Pekinie to doświadczenie społeczne . Ponad 20 linii, miliony pasażerów, komunikaty w trzech językach i bardzo chińskie poczucie organizacji. Jeśli lubisz uprzejme przepychanki i systematyczne przeszukiwanie toreb, zrób to.
Mieszkańcy Pekinu lubią dodawać rolowane „r” na końcu wyrazów. To prawie tak, jakby pirat nauczył się mandaryńskiego. Nadaje to lokalnemu językowi szczególnego uroku. Spróbuj zamówić danie bez akcentu, a zobaczysz: będziesz traktowany jak kosmita.
Przy wszystkich wydarzeniach, rozkwitających metropoliach, zmieniających się gospodarkach... można by zapytać: „Ale dlaczego Pekin ma pozostać stolicą?” Odpowiedź można streścić w trzech słowach: tradycja, strategia, symbol .
Przeniesienie stolicy byłoby niemal świętokradztwem. Pekin jest wyryty w pamięci kraju. To tak, jakby powiedzieć: „Przenieśmy Wieżę Eiffla do Marsylii”. Nie. To się nie dzieje.
Pekin znajduje się w północno-wschodnich Chinach, niedaleko morza, blisko Mongolii i nieco wyżej. To strategiczne położenie , które pozwala mu zarządzać krajem twardą ręką, jednocześnie pilnując granic.
Pekin jest sercem władzy komunistycznej. Reżim się tam ugruntował, zbudował swoje instytucje, swoje punkty orientacyjne, swoje pomniki. Dowiedz się więcej tutaj . Przeniesienie wszystkiego gdzie indziej byłoby niemal zdradą. A między nami, przeniesienie całego rządu kosztuje fortunę.
No i masz. Jeśli ktoś cię zapyta: „Jaka jest stolica Chin?”, możesz śmiało odpowiedzieć: Pekin, mój drogi Watsonie! I nawet dodać: „Nie Szanghaj, ani Hongkong, ani miasto pand, nie, nie, Pekin, ten prawdziwy, jedyny”.
Teraz wiesz dlaczego , od kiedy , jak i do kiedy Pekin będzie pełnił tę rolę. Widziałeś jego historię, jego rywali, jego symbole... a nawet jego piracki dialekt.
A dla tych, którzy wciąż mają wątpliwości: przejdźcie się po placu Tian’anmen. Zobaczycie. Nie stajesz się po prostu stolicą. Potrzebujesz doświadczenia, doświadczenia... i piekielnie dobrej pary kamiennych lwów przed główną bramą.
